Lijdend voorwerp: ihn.

Zelfde zinsconstructie als: Ich besuche ihn. Ich rufe ihn an. Ich spreche ihn morgen.

Warten auf (een persoon/gebeurtenis) combineert met de 4e naamval. Ich warte auf meinen Bruder. Ich warte auf den Zug.

Warten auf is geen plaats- of tijdsbepaling maar heeft een mentale betekenis. De combinatie van dergelijke werkwoorden met een (meestal) vast voorzetsel staat in de 4e naamval.

In een plaatsbepaling (waar?), dus wel een concrete betekenis, volgt na warten auf/in de 3e naamval.

Vergelijk:

Ich warte auf dem Bahnsteig (waar? 3e) auf den Zug (4e mentaal).

Het begrip übergriffig wordt sedert enkele jaren veel gebezigd, maar is in woordenboeken vaak nog niet te vinden. Het gaat over het 'overschrijden van grenzen in de persoonlijke sfeer' / als onfatsoenlijk ervaren gedrag jegens personen. Het is niet tot handtastelijk (handgreiflich) beperkt.

Bij sollicitaties is het ronduit verboden om naar kinderwens c.q. bestaande zwangerschap te informeren. 

De foute formulering is dus

Mochtest du: verleden tijd van mögen (zin hebben, houden van).

Ik had gisteren geen zin in tv kijken. Ich mochte gestern nicht fernsehen.

Du magst ihn nicht. Mocht je hem vroeger wel?: Mochtest du ihn früher wohl?

De zin van deze opgave heeft echter betrekking op een toekomstige (mogelijke) situatie: indien, voor het geval dat...

Solltest du (aanvoegende wijs) / wenn du / falls du: drukt een mogelijkheid in de toekomst uit.